Dag 17 naar Maun

Vandaag om 7.30 vertrek voor een lange reis naar Maun. Om 9.30 een stop voor de grens om inkopen te doen voor lunch en drinken. Dit is de laatste stop voor de grens van Botswana. We kunnen hier onze laatste Namib Dollars uitgeven. Deze kunnen we nergens meer gebruiken of omwisselen dus kunnen we ze beter uitgeven. Lekker broodjes gekocht en een fles drank om het geld op te maken.  Dan rijden we door naar de grens, dit is altijd een spannend moment die grensovergang. We krijgen van Alette weer onze instructies wat vooral niet te doen en hoe het werkt. Alette zorgt er telkens voor dat we onze papiertjes hebben ingevuld zodat als het goed is we vlot de grens over kunnen. Dat gaat ook deze keer weer goed, we zijn mooi op tijd, na ons komen er nog een paar bussen aan en die mogen achter ons aansluiten. Eerst een stempel halen Namibië uit, dan door naar de Covid controle, dit is meestal alleen gegevens noteren van vaccinatie en paspoort, en dan door naar de paspoortcontrole en stempel van Botswana. Als iedereen er weer is rijden we door naar Maun. Soms zien we een stukje van de Okavangadelta waar we morgen naartoe gaan. Verder is het een lange slechte weg. Veel kuilen en op brekingen. Dirk, chauffeur heeft het zwaar daar beneden in zijn cabine. We kijken wat om ons heen want iets anders is bijna niet mogelijk met het geschud in de truck. Dan zijn we eindelijk bij ons hotel, een zaken hotel, niet zo’n schatje als we telkens hadden. Wel ligt het aan de rivier en zien we een prachtige zonsondergang.

Er is het nodige mis, geen handdoeken, airco’s die niet werken. En ’s avonds een buffet dat al bijna leeg is als we gaan eten, er wordt wel wat aangevuld maar dat is voornamelijk rijst. Voor het eerst dat we klagen over het eten.

We slapen hier 2 nachten dus hopelijk is het morgen beter.